hanuman chalisa in marathi

ধৰন:

শ্ৰী গুৰু চৰণ সৰোজ ৰাজ, নিজ মনু মুকুৰ সুধাৰি, বৰণৌ ৰাঘুৱৰ বিমল জসু, জো দায়কু ফল চাৰি।

বুদ্ধিহীন তনু জানিকে, সুমিৰৌ পৱন কুমাৰ, বল বুদ্ধি বিদ্যা দেহু মোহি, হৰহু কলেশ বিকাৰ।

চৌপাই:

জয় হনুমান জ্ঞান গুণ সাগৰ, জয় কপিস তিহুন লোক উজাগৰ॥1॥

ৰাম দূত অতুলিত বল ধম, অঞ্জনি পূত্ৰ পৱনসুত নাম॥2॥

মহাবীৰ বিক্ৰম বজ্ৰংগী, কুমতি নিবাৰ সুমতি কো সঙ্গী॥3॥

কঞ্চন বৰণ বিৰাজ সুবেশ, কনন কুণ্ডল কুঞ্চিত কেশ॥4॥

হাথ বজ্ৰ অৰু ধ্বজ বিৰাজে, কন্ধে মুঞ্জ জনেয়ু সজাই॥5॥

শঙ্কৰ সুবন কেসৰি নন্দন, তেজ প্ৰতাপ মহা জগৱন্দন॥6॥

বিদ্যাবান গুণি অতি চতুৰ, ৰাম কজ কৰিবে কো আতুৰ॥7॥

প্ৰভু চৰিত্ৰ শুনিবে কো ৰাসিয়া, ৰাম লখন সীতা মন বসিয়া॥8॥

সূক্ষ্ম ৰূপ ধৰি সিয়াহিং দিখাৱা, বিকট ৰূপ ধৰি লঙ্কা জৰাবা॥9॥

ভীম ৰূপ ধৰি অসুৰ সংহাৰে, ৰামচন্দ্ৰ কে কাজ সৱাৰে॥10॥

লাৱে সজীৱন লখন জিয়াৱে, শ্ৰী ৰাঘুৱিৰ হৰষি উৰলাবে॥11॥

ৰাঘুপতি কিনি বহুত বডাই, তুম মম প্ৰিয় ভৰত সং ভাই॥12॥

সহস বদন তুমহৰ জস গাবে, অস কহি শ্ৰীপতি কণ্ঠ লাবে॥13॥

সনকাদিক ব্ৰহ্মাদি মুনীসা, নাৰদ শৰদ সহিত অহীসা॥14॥

যম কুবেৰ দিগপাল যাহাঁ তে, কবি কোবিদ কহি সকৈ কাহা তে॥15॥

তুম উপকাৰ সুগ্ৰীবহিং কীন্হা, ৰাম মিলায় ৰাজ পদ দীন্হা॥16॥

তুমহৰ মন্ত্ৰ বিভীষণ মানা, লঙ্কেশ্বৰ ভৈ সব জগ জানা॥17॥

জুগ সহস্র জজন পৰভানু, লিলিয় তাহি মধুৰ ফল জানু॥18॥

প্ৰভু মুদ্ৰিকা মেলি মুখ মাহি, জলধি লাঙ্ঘি গএ অচ্ৰজ নাহি॥19॥

দুৰ্গম কাজ জগত্ কে জেতে, সুগম অনুগ্ৰহ তুমহৰ তেতে॥20॥

ৰাম দ্বাৰে তুম ৰক্ষাৱাৰে, হোত্ ন আগ্যা বিনু পৈসাৰে॥21॥

সব সুখ লাহৈ তুমাৰি শৰণা, তুম ৰক্ষক কাহু ক ডৰনা॥22॥

আপন তেজ সম্হাৰো আপৈ, তীনোং লোক হাংক তে কাপৈ॥23॥

ভূত পিশাচ নিকত নাহি আৱৈ, মহাবীৰ জব নাম সুনাবৈ॥24॥

নাসেৰ রোগ হাৰে সব পীৰা, জপত্ নিৰন্তৰ হনুমান বীৰা॥25॥

সংকট তে হনুমান ছুডাবৈ, মন ক্ৰম বচন ধ্যান যো লাবৈ॥26॥

সব পৰ রাম তপস্বী ৰাজা, তিনকে কাজ সকল তুম সাজা॥27॥

আৰু মনৰথ যে কোই লাবৈ, সই অমিত জীৱন ফল পাবৈ॥28॥

চৰণ যুগ পৰতাপ তুমাৰ, হৈ পৰসিদ্ধ জগৎ উজিয়াৰ॥29॥

সাধু সন্ত কে তুম ৰক্ষাৱাৰে, অসুৰ নিকন্দন ৰাম দুলাৰে॥30॥

অষ্ট সিদ্ধি নউ নিধি কে দাতা, অস বৰ দীন জানকী মাতা॥31॥

ৰাম ৰসায়ন তুমাৰে পাসা, সদা ৰহো ৰাঘুপতি কে দাস॥32॥

তুমাৰে ভজন ৰাম কো পাবৈ, জনম জনম কে দুখ বিস্ৰাবৈ॥33॥

অন্ত কাল ৰাঘুৱৰ পূৰ্ জাই, জাহাৰ জন্ম হৰি-ভক্ত কহাই॥34॥

আৰু দেৱতা চিৰ ন ধৰাই, হনুমান্ত চি সৰ্ব সুখ কৰাই॥35॥

সংকট কাটে মিতে সব পীৰা, যো সুমিৰে হনুমান বলবীৰা॥36॥

জয় জয় জয় হনুমান গুসাইং, কৃপা কৰহু গুৰুদেব কি নাই॥37॥

যো সত বাৰ পাঠ কৰ কোই, ছূটাহি বণ্ডি মহা সুখ হৈ॥38॥

যো ইয়াহ পঢ়ে হনুমান চালীছা, হয় সিদ্ধি সাখী গৌৰীসা॥39॥

তুলসী দাস সদা হৰি চেৰা, কীজাই নাথ হৃদয় মহ ডেৰা॥40॥

ধৰন:

পৱন তনয় সংকট হৰণ, মঙ্গল মূৰতি ৰূপ, ৰাম লখন সীতা সহিত, হৃদয় বাসহু সৰ ভূপ॥